Werken in Kathmandu
Blijf op de hoogte en volg Joke
18 September 2015 | Nepal, Kathmandu
Na drie weken Kathmandu is het of ik hier al veel langer ben. Heerlijk om weer hier te zijn en de handen uit de mouwen te steken.
Voor dat het zover was, ben ik eerst met Durga ((zij heeft de Merit Home Health Care CLinic opgericht) naar haar ziekenhuis geweest. Zij wilde graag dat ik hier een paar dagen zou werken om zo een indruk te krijgen van de manier van werken in een Nepalees ziekenhuis en de ervaring hier opgedaan zou ik kunnen gebruiken in de zorg voor de Nepali thuis. Prima, leuk zo'n ervaring, maar voor het zover is..... Ik had een in Engels opgestelde brief van de BIGregistratie, zo dat was goed. Ook moest ik een handgeschreven brief maken waarin ik vroeg of ik een paar dagen mee mocht kijken in het xzieknhuis, gericht aan de directeur van het ziekenhuis. Prima, ook gelukt. Maar nu had ik deze brief op lijntjes papier geschreven en dat kon niet, moest op papier zonder lijntjes, dus maar weer over geschreven. Daarna handtekeningen verzamelt door het ZH heen, een cardioloog, een "hoofd"zuster, nu na drie weken heb ik nog steeds geen toestemming..... ik laat het maar zo!
Inmiddels wel met Durga naar een patient geweest. Deze man kreeg wondverzorging na OK. Altijd gewerkt, eigen huis gehad totdat hij ziek werd en geopereerd moest worden, na drie jaar was het geld op en moest hij zijn huis verkopen om de zorg te kunnen betalen. Nu woont hij in een appartementen, nog geen vloerbedekking op de vloer. Triest!!! Dan ben ik heel blij dat we op deze manier hulp kunnen bieden. Het ziekenhuis kan hij niet meer betalen.
Omdat er in de MHHCC nog helemaal geen materialen waren, was Durga erg blij met alles uit Nederland, gesponsord en gedoneerd.
Binnenkort gaan we op pad om de benodige verbandmiddelen aan te schaffen. Hiervoor crossen we op de scooter door Kathmandu, geweldig. Ik kom nu op plekken die ik niet kende. Omdat ik nu veel zie van Kathmandu zie ik ook wat de aardbeving van april heeft veroorzaakt, wat een schade is er nog steeds te zien. De mensen zijn wel aan het herbouwen of renoveren maar er zijn veel oude gebouwen weg oa gebouwen die op de wereld erfgoedlijst stonden.... Veel mensen zijn getroffen, veel mensen hebben geen geld om hun huis te herbouwen en zij leven in tentenkampen. Ik ben naar een kamp geweest om te kijken/vragen of we daar iets konden doen op verpleegkundig gebied. Er worden in het kamp regelmatig medische check ups gedaan, iets waar ik blij om ben. In dit kamp leven mensen in primitieve tenten, een zeiltje , ondersteund door stokken en dan met 7100 mensen bij elkaar......, geen riolering, een paar toiletten, water wat in enorme ballonnen zit. In de Kathmandu Post stond een stuk dat de regering voor de winter de mensen uit de kampen in huizen wil hebben, tot nu toe is er niks gedaan. Ook lees ik regelmatig dat het geld wat wereldwijd is opgehaald de mensen niet bereikt, mn de mensen in de bergdorpen. Ik hoop echt dat dit wel gaat gebeuren want het is schrijnend om te zien, zeker nu in de moessontijd met de winter voor de deur.
Morgen ga ik weer naar een aantal patienten toe om zorg te verlenen, we gaan healthcamps in de dorpen opzetten, ik ga de slumbs in om mensen te vertellen over de MHHCC, kijken of we daar ook healthcamps op kunnen zetten. Kortom, er is nog genoeg te doen.
Tussen dit werk door ga ik veel naar de Stupa, ook deze is beschadigd door de beving, maar de sfeer is er geweldig, rustgevend, mooie mensen in verschillende dracht; Nepalees, Tibetaans, monnikken. Genoeg te zien en te beleven.
Ik ben hier weer thuis, al mis ik Nederland soms ook wel hoor (gelukkig kan ik facetimen met manlief en kinderen), zeker wanneer het internet het niet doet en ik, zoals nu in een internet cafeetje zit te typen. Hierdoor kan ik nu geen foto's toevoegen maar die komen.
Lieve groet en tot gauw!
Voor dat het zover was, ben ik eerst met Durga ((zij heeft de Merit Home Health Care CLinic opgericht) naar haar ziekenhuis geweest. Zij wilde graag dat ik hier een paar dagen zou werken om zo een indruk te krijgen van de manier van werken in een Nepalees ziekenhuis en de ervaring hier opgedaan zou ik kunnen gebruiken in de zorg voor de Nepali thuis. Prima, leuk zo'n ervaring, maar voor het zover is..... Ik had een in Engels opgestelde brief van de BIGregistratie, zo dat was goed. Ook moest ik een handgeschreven brief maken waarin ik vroeg of ik een paar dagen mee mocht kijken in het xzieknhuis, gericht aan de directeur van het ziekenhuis. Prima, ook gelukt. Maar nu had ik deze brief op lijntjes papier geschreven en dat kon niet, moest op papier zonder lijntjes, dus maar weer over geschreven. Daarna handtekeningen verzamelt door het ZH heen, een cardioloog, een "hoofd"zuster, nu na drie weken heb ik nog steeds geen toestemming..... ik laat het maar zo!
Inmiddels wel met Durga naar een patient geweest. Deze man kreeg wondverzorging na OK. Altijd gewerkt, eigen huis gehad totdat hij ziek werd en geopereerd moest worden, na drie jaar was het geld op en moest hij zijn huis verkopen om de zorg te kunnen betalen. Nu woont hij in een appartementen, nog geen vloerbedekking op de vloer. Triest!!! Dan ben ik heel blij dat we op deze manier hulp kunnen bieden. Het ziekenhuis kan hij niet meer betalen.
Omdat er in de MHHCC nog helemaal geen materialen waren, was Durga erg blij met alles uit Nederland, gesponsord en gedoneerd.
Binnenkort gaan we op pad om de benodige verbandmiddelen aan te schaffen. Hiervoor crossen we op de scooter door Kathmandu, geweldig. Ik kom nu op plekken die ik niet kende. Omdat ik nu veel zie van Kathmandu zie ik ook wat de aardbeving van april heeft veroorzaakt, wat een schade is er nog steeds te zien. De mensen zijn wel aan het herbouwen of renoveren maar er zijn veel oude gebouwen weg oa gebouwen die op de wereld erfgoedlijst stonden.... Veel mensen zijn getroffen, veel mensen hebben geen geld om hun huis te herbouwen en zij leven in tentenkampen. Ik ben naar een kamp geweest om te kijken/vragen of we daar iets konden doen op verpleegkundig gebied. Er worden in het kamp regelmatig medische check ups gedaan, iets waar ik blij om ben. In dit kamp leven mensen in primitieve tenten, een zeiltje , ondersteund door stokken en dan met 7100 mensen bij elkaar......, geen riolering, een paar toiletten, water wat in enorme ballonnen zit. In de Kathmandu Post stond een stuk dat de regering voor de winter de mensen uit de kampen in huizen wil hebben, tot nu toe is er niks gedaan. Ook lees ik regelmatig dat het geld wat wereldwijd is opgehaald de mensen niet bereikt, mn de mensen in de bergdorpen. Ik hoop echt dat dit wel gaat gebeuren want het is schrijnend om te zien, zeker nu in de moessontijd met de winter voor de deur.
Morgen ga ik weer naar een aantal patienten toe om zorg te verlenen, we gaan healthcamps in de dorpen opzetten, ik ga de slumbs in om mensen te vertellen over de MHHCC, kijken of we daar ook healthcamps op kunnen zetten. Kortom, er is nog genoeg te doen.
Tussen dit werk door ga ik veel naar de Stupa, ook deze is beschadigd door de beving, maar de sfeer is er geweldig, rustgevend, mooie mensen in verschillende dracht; Nepalees, Tibetaans, monnikken. Genoeg te zien en te beleven.
Ik ben hier weer thuis, al mis ik Nederland soms ook wel hoor (gelukkig kan ik facetimen met manlief en kinderen), zeker wanneer het internet het niet doet en ik, zoals nu in een internet cafeetje zit te typen. Hierdoor kan ik nu geen foto's toevoegen maar die komen.
Lieve groet en tot gauw!
-
18 September 2015 - 19:24
Jelle:
Lieve moeder,
Prachtig stuk geschreven. Het geeft duidelijk weer wat de activiteiten zijn die je op dit moment doet. Heel gaaf hoor!!
Ga genieten en ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe trots ik op je ben!!
X -
18 September 2015 - 20:04
Eric:
Super zoals je het doet. lieve Joke, succes!!!!! -
19 September 2015 - 09:57
Theresa:
Wat indrukwekkend. Mooi werk! Liefs -
19 September 2015 - 19:46
InaThijs:
Lieve Joke,
Wat leuk om te lezen hoe het je vergaat in het verre Nepal.
Fijn dat je wat kunt betekenen voor de Nepali.
Veel succes en plezier.
-
20 September 2015 - 21:33
Agnes:
Super fijn om te lezen ,wat voor een prachtig werk je doet ondanks de tegenslagen ....om aan de gang te gaan. En hoe hard het dus nodig is! Lieve groet Agnes -
23 September 2015 - 10:08
Karin:
He lieve Bori,
Ben super trots op je! Keep on doing The good work en met je mooie reisverslagen!
wij zien elkaar gelukkig in november.
Liefs en een dikke kus,
sazu -
25 September 2015 - 22:32
Els:
lieve Joke, hoe is het in Nepal met je? Ik denk dat je heel wat ziet en meemaakt of niet? Fijn dat het goed gaat met je en dat je het naar je zin hebt. Ik mis je wel hoor, maar ik heb het gelukkig heel druk, dus dan sta je er niet zo vaak bij stil. Op het moment zitten we op Schiermonnikoog met Henk zijn moeder, broer en zussen. Lekker morgen naar het strand en shoppen in het dorp. Even er tussen uit. Aanstaande week bikkelen voor mijn eindpresentatie en dan zaterdag examen...zoooo spannend. Maar komt goed denk ik.
Hou je het nog vol allemaal daar, of zie je veel ellende.. Ik hoop dat je het nog allemaal goed hebt daar, heel veel succes en tot horens weer. Dikke kus van mij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
